QAM (مدولاسیون دامنه چهارگانه):
QAM یک فرمت مدولاسیون پرکاربرد در شبکه های HFC است. دامنه و فاز سیگنال نوری را برای انتقال اطلاعات دیجیتال تعدیل می کند. QAM درجه بالاتر، مانند 256-QAM یا 1024-QAM، می تواند داده های بیشتری را در هر نماد انتقال دهد، اما ممکن است بیشتر مستعد نویز باشد.
OFDM (مولتی پلکسی تقسیم فرکانس متعامد):
OFDM یک طرح مدولاسیون چند حامل است که طیف موجود را به چندین زیر حامل متعامد تقسیم می کند. هر زیر حامل به طور مستقل مدوله می شود و امکان استفاده موثر از پهنای باند موجود و بهبود مقاومت در برابر اختلالات کانال را فراهم می کند.
16-QAM و 64-QAM:
اینها انواع QAM با سطوح مختلف پیچیدگی هستند. مدولاسیون های 16-QAM و 64-QAM در مقایسه با فرمت های مدولاسیون ساده تر، نرخ داده بالاتری را امکان پذیر می کنند، اما ممکن است نسبت به اختلالات سیگنال حساس تر باشند.
16-VSB (16 نوار کناری وستیجیال):
مدولاسیون VSB در انتقال پایین دست سیگنال های تلویزیون دیجیتال در سیستم های تلویزیون کابلی استفاده می شود. معمولاً در ایالات متحده برای پخش تلویزیون استفاده می شود.
PAM (مدولاسیون دامنه پالس):
PAM یک فرمت مدولاسیون ساده است که در آن دامنه پالس های نوری برای نمایش اطلاعات دیجیتال تغییر می کند. اگرچه به پیچیدگی QAM نیست، اما برای کاربردهای خاص مؤثر است.
OOK (کلیدینگ خاموش):
OOK یک فرمت مدولاسیون پایه است که در آن وجود یا عدم وجود سیگنال نوری به ترتیب نشان دهنده 1 یا 0 باینری است. این یک فرمت ساده و متداول برای برنامه های خاص است.
NRZ (بدون بازگشت به صفر):
NRZ یک فرمت مدولاسیون ساده است که در آن هر بیت با یک سطح ثابت از توان نوری برای مدت دوره بیت نمایش داده می شود. در حالی که ساده است، به طور گسترده ای در سیستم های ارتباطی مختلف استفاده می شود.
DQPSK (کلیدگذاری دیفرانسیل تغییر فاز چهارگانه):
DQPSK یک طرح مدولاسیون فاز است که در آن از اختلاف فاز بین نمادهای متوالی برای انتقال اطلاعات استفاده می شود. این می تواند تحمل بهتری در برابر انواع خاصی از آسیب ها ایجاد کند.
چگونه توان خروجی نوری تجهیزات انتقال HFC سری فرستنده نوری 1550 نانومتری بر انتقال سیگنال تأثیر می گذارد؟
قدرت سیگنال:
توان خروجی نوری نشان دهنده قدرت سیگنال نوری در حال ارسال است. توان خروجی نوری بالاتر عموماً منجر به سیگنال قوی‌تر می‌شود که برای حفظ کیفیت سیگنال در فواصل طولانی‌تر مهم است.
فاصله انتقال:
توان خروجی نوری مستقیماً با فاصله انتقال ارتباط دارد. سطوح توان بالاتر به سیگنال ها اجازه می دهد تا مسافت های بیشتری را قبل از مواجهه با تخریب قابل توجه سیگنال طی کنند. این امر به ویژه در سناریوهای انتقال نوری در مسافت طولانی بسیار مهم است.
نسبت سیگنال به نویز (SNR):
توان خروجی نوری به نسبت سیگنال به نویز (SNR) سیگنال ارسالی کمک می کند. SNR بالاتر مطلوب است، زیرا سیگنال با کیفیت بهتر را نشان می دهد و احتمال خطا یا تخریب سیگنال را در طول انتقال کاهش می دهد.
الزامات تقویت:
سطح توان خروجی نوری بر نیاز به تقویت سیگنال در طول مسیر فیبر نوری تأثیر می گذارد. سطوح توان بالاتر ممکن است نیاز به تقویت مکرر سیگنال را کاهش دهد و به طراحی شبکه کارآمدتر و مقرون به صرفه کمک کند.
جبران کاهش :
فیبرهای نوری تضعیف می شوند و باعث می شوند سیگنال در حین حرکت ضعیف شود. توان خروجی نوری را می توان برای جبران این تضعیف تنظیم کرد و اطمینان حاصل کرد که سیگنال بالاتر از یک آستانه خاص برای تشخیص مطمئن در انتهای گیرنده باقی می ماند.
اثرات پراکندگی:
پراکندگی، پخش پالس های نور در مسافت، می تواند بر کیفیت سیگنال تأثیر بگذارد. توان خروجی نوری را می توان برای مقابله با اثرات پراکندگی و حفظ یکپارچگی سیگنال بهینه کرد.
حساسیت گیرنده:
توان خروجی نوری باید در محدوده سازگار با حساسیت گیرنده های شبکه باشد. انتقال سیگنال هایی با سطح توان خیلی زیاد یا خیلی کم ممکن است به ترتیب منجر به اشباع گیرنده یا مشکل در تشخیص سیگنال شود.
حاشیه سیستم:
توان خروجی نوری کافی یک حاشیه سیستم را فراهم می کند و تضمین می کند که حتی در شرایط نامطلوب یا تغییرات در شبکه، سیگنال قوی و قابل اعتماد باقی می ماند.
محدوده دینامیکی:
محدوده دینامیکی توان خروجی نوری به محدوده بین حداقل و حداکثر سطح توان اشاره دارد. یک محدوده دینامیکی گسترده به سیستم اجازه می دهد تا تغییرات قدرت سیگنال را به طور موثری در خود جای دهد.3
انگلیسی
